Η ευλυγισία, δηλαδή το εύρος κίνησης μιας άρθρωσης, είναι ένα σημαντικό στοιχείο της φυσικής κατάστασης και μέσω αυτής αποσκοπούμε στην καλύτερη προετοιμασία του μυοτενόντιου συστήματος και στην πρόληψη τραυματισμών. Παρά την ευρεία αποδοχή ότι οι διατάσεις συμβάλουν σημαντικά στην προθέρμανση, έχουν έρθει σε αμφισβήτηση τα οφέλη τους μέσα από διαφορετικές έρευνες. Ερασιτέχνες και επαγγελματίες αθλητές χρησιμοποιούν προπαρασκευαστικές ασκήσεις όπως η προθέρμανση και ασκήσεις διατάσεων για να προετοιμάσουν το σώμα τους για έντονη σωματική δραστηριότητα.
Tα τελευταία χρόνια υπήρχε η διαφωνία αν και πότε πρέπει να γίνονται διατάσεις και ποιου τύπου, δυναμικές – βαλλιστικές διατάσεις (ΔΔ) ή στατικές διατάσεις (ΣΔ).
Ο Hough και οι συνεργάτες του ερεύνησαν σε 11 υγιείς άνδρες την επιρροή των ΔΔ και των ΣΔ στο κατακόρυφο άλμα (ΚΑ). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι ΣΔ έχουν αρνητική επιρροή στην απόδοση του ΚΑ, ενώ οι ΔΔ μια θετική επίδραση στην απόδοση του ΚΑ. Αυτό μπορεί να αποδοθεί στην μεταδιεργετική ενεργοποίηση, ενώ η μείωση της επίδοσης του ΚΑ μετά από τις ΣΔ μπορεί να οφείλεται σε νευρολογική δυσλειτουργία και πιθανή μεταβολή των ελαστικών ιδιοτήτων της μυοτενόντιας μονάδας. Παρόμοια αποτελέσματα βρήκαν ο Bradley και οι συνεργάτες του στο ΚΑ όπου οι ΣΔ επηρέασαν αρνητικά το ΚΑ ενώ οι ΔΔ δεν είχαν καμία αλλαγή στο ΚΑ. Η μελέτη του MacMillan και των συνεργατών του έδειξε ότι ένα πρωτόκολλο ΔΔ είχε μια σχετική βελτίωση στην ισχύ και την ευκινησία σε σχέση με τις ΣΔ ή χωρίς καθόλου διατάσεις. Επιπροσθέτως, τα αποτελέσματα σε μία έρευνα του Winchester και των συνεργατών του, ήταν ότι η εκτέλεση ΣΔ μετά από ένα πρωτόκολλο δυναμικής προθέρμανσης, έχει αρνητικές επιπτώσεις στο σπριντ σε αθλητές του στίβου.
Σύμφωνα με τα παραπάνω δεδομένα διαπιστώνουμε ότι οι ΔΔ είναι καταλληλότερες για αθλήματα που απαιτούν κινήσεις υψηλής ισχύος, ευκινησία, άλματα και σπριντ. Ο συνδυασμός ενός πρωτοκόλλου ήπιας αερόβιας άσκησης μαζί με ΔΔ, είναι ο ιδανικότερος τρόπος προθέρμανσης για τέτοιου είδους αθλήματα. Οι ΣΣ βοηθάνε περισσότερο στην αύξηση του εύρους κίνησης των αρθρώσεων, το οποίο είναι ωφέλιμο γι αυτούς που χρειάζονται μεγαλύτερα επίπεδα ευλυγισίας και έτσι, μέσω αυτής, ενισχύουν την πρόληψη τραυματισμών.
Βιβλιογραφία
1) Static stretching impairs sprint performance in collegiate track and field athletes |Jason B. Winchester, Arnold G. Nelson, Dennis Landin, Michael A. Young and Irving C. Schexnayder | Department of Kinesiology, Athletics Department, Louisiana State University, Baton Rouge, Louisiana
2) Dynamic vs. Static-stretching warm up: the effect on power and agility performance. | Danny J. Mcmillian, Josef H. Moore, Brian S. Hatler and Dean C. Taylor | U.S. Army MEDDAC, Heidelberg, Germany; U.S. Army-Baylor University Doctoral Physical Therapy Program | U.S. Army Medical Department Center and School, Fort Sam Houston, Texas 78234; Keller Army Community Hospital, West Point, New York 10996.
3) Effects of dynamic and static stretching on vertical jump performance and electromyographic activity | Paul A. Hough, Emma Z. Ross and Glyn Howatson | School of human sciences, st. Mary’s university college, Twickenham, United Kingdom and centre for sports medicine and human performance, Brunel university, Uxbridge, United Kingdom
4) The effect of static, ballistic, and proprioceptive neuromuscular facilitation stretching on vertical jump performance | Paul S. Bradley, Peter D. Olsen and Matthew D. Portas | Sport and exercise group, University of Teesside, UK
Δημήτρης Μπογατσιώτης Κ.Φ.Α
